Απο την Μίλκα Ιβάνοβα, Ασθενή 52 ετών
Λένε πως όταν βιώνεις ένα έντονο στρες, το σώμα σου ακούει, καταγράφει, αντιδρά….
Το 2021, όταν ο βήχας που θεώρησα ότι ήταν από το τσιγάρο, επέμενε, με οδήγησε στην πρώτη ακτινογραφία θώρακος, όπου φάνηκε κάτι ύποπτο και στη συνέχεια επιβεβαιώθηκε με αξονική τομογραφία και pet scan. Η περιπέτεια με τον καρκίνο του πνεύμονα μόλις είχε ξεκινήσει. Η αλήθεια είναι πως είχα φορτιστεί υπερβολικά εκείνο το διάστημα, λόγω οικογενειακών προβλημάτων. Ένιωθα το σώμα μου και την ψυχή μου εξαντλημένα και ταλαιπωρημένα. Και τότε, ήρθε η διάγνωση. Ακολούθησε ένα εξώδικο από τον σύζυγό μου, ένας ψυχολογικός πόλεμος για να φύγω από το σπίτι εν μέσω χημειοθεραπειών και ακτινωβολιων .
Το 2022, ο σύζυγός μου έφυγε από τη ζωή και έμεινα να διαχειρίζομαι ανάμεικτα συναισθήματα, την ασθένειά μου και την αβεβαιότητα για το μέλλον. Πόσο δύσκολα ήταν όλα αυτά! Αναρωτιέμαι τώρα πού βρήκα τη δύναμη να συνεχίσω τη ζωή μου. Δεν ξέρω πώς βρήκα αυτή τη δύναμη. Έχω ακούσει πως ο καθένας μας κρύβει δυνάμεις που δεν ήξερε πως έχει. Ότι βγαίνουν στην επιφάνεια για να μας τραβήξουν επάνω, όταν όλα μοιάζουν χαμένα. Γινόμαστε μικροί ήρωες.
“Τώρα, προχωράμε μπροστά!“ Έτσι, λέω στον εαυτό μου, συνεχίζω τις θεραπείες, σύμφωνα με τις οδηγίες των γιατρών, προσπαθώ να συνέλθω. Βρίσκω σιγά σιγά την ηρεμία μου και τις ισορροπίες μου. Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να αναφερθώ στο πρόγραμμα ψυχοκοινωνικής υποστήριξης BREATH της FairLife, στο οποίο συμμετέχω σε ομαδικές συνεδρίες. Το πρόγραμμα λειτούργησε τόσο καλά για μένα, τόσο θεραπευτικά, που πραγματικά νιώθω ευγνωμοσύνη απέναντι στον φορέα και τις δράσεις του. Μπορούσα πλέον να μοιραστώ τον πόνο μου, να ανταλλάσω εμπειρίες με άλλα μέλη της ομάδας σχετικά με τη νόσο, να βρίσκουμε όλοι μαζί κοινά σημεία, βιώματα που μας ενώνουν. Η ομαδική θεραπεία σε κάνει να νιώθεις πως δεν είσαι μόνος στον αγώνα. Έχεις γύρω σου ανθρώπους που σε καταλαβαίνουν, επαγγελματίες ψυχολόγους που μπορούν να σε νιώσουν, να σε βοηθήσουν να κάνεις τα επόμενα βήματα. Σχετικά με το κάπνισμα, θέλω να πω πως υπήρξα για πολλά χρόνια παθητική καπνίστρια και κάπως λιγότερο ενεργητική. Μέσα από την περιπέτεια μου με τον καρκίνο του πνεύμονα, ένιωσα το στίγμα που περιβάλλει τη νόσο και σχετίζεται με το κάπνισμα. Η ερώτηση “Κάπνιζες;” ήταν η πρώτη που μου έκαναν, όταν μάθαιναν για τη διάγνωση μου. Στην ομάδα θεραπείας, υπάρχουν ασθενείς, οι οποίοι δεν έχουν καπνίσει ποτέ. Ο κόσμος πρέπει να ενημερωθεί, να αποκτήσει περισσότερες γνώσεις και μεγαλύτερη ενσυναίσθηση απέναντι στους ανθρώπους που αγωνίζονται για την υγεία τους. Είναι δείγμα πολιτισμού.
27 Ιανουαρίου 2023
