Είχα την πεποίθηση πως ο καρκίνος δεν με αφορά και δεν πρόκειται να συμβεί σε εμένα ή στους οικείους μου. ΛΑΘΟΣ.
Από την Σύνθια Μίκκελσεν, μέλος οικογένειας
Ο καρκίνος του πνεύμονα μού στέρησε πριν ένα χρόνο τη μητέρα μου και τους τελευταίους τέσσερις μήνες τρία ακόμα άτομα του στενού μου περιβάλλοντος έχουν διαγνωστεί με καρκίνο του πνεύμονα και ακολουθούν θεραπεία.
Πίστευα πως ο καρκίνος στους ηλικιωμένους εξελίσσεται με πιο αργό ρυθμό και θα έχω χρόνο μαζί της. ΛΑΘΟΣ. Η διάγνωση τόσο του πρωτογενούς καρκίνου όσο και των μεταστάσεων έγινε στις 21 Δεκεμβρίου 2021.
Στις 8 Φεβρουαρίου 2022, η μητέρα μου έπαψε να πονά και γαλήνια πέταξε ελεύθερη. Δεν πέρασαν ούτε καν 2 μήνες και δεν πρόλαβε παρά μόνο μια χημειοθεραπεία. Θεωρούσα πως ο καρκίνος δίνει νωρίς σημάδια και προειδοποιεί ήδη από την αρχή του. ΛΑΘΟΣ.
Η μητέρα μου με έβαζε κάτω σε αντοχές σε κάθε είδους δραστηριότητα. Ήταν ένας μορφωμένος άνθρωπος, γεμάτη ζωή και όνειρα μέχρι που άρχισε να χάνει απότομα δυνάμεις στις αρχές Δεκεμβρίου 2021.
Η μητέρα μου ήταν πάνω από 40 χρόνια καπνίστρια, αλλά πάντα φρόντιζε να σέβεται όσους ήταν κοντά της και κάπνιζε σε ανοιχτούς χώρους, μόνη.
Η μητέρα μου είχε το τσιγάρο ως καταφύγιό της, ιδίως όταν ήταν στενοχωρημένη.
Η μητέρα μου ήξερε πως όλοι την κατέκριναν που κάπνιζε, μολονότι αυτή της η απόφαση έβλαπτε πρώτα και κύρια τον ίδιο της τον εαυτό.
Η μητέρα μου φοβόταν να κάνει προληπτικές εξετάσεις, γιατί πολλοί γιατροί στο παρελθόν της είχαν εμφυσήσει ενοχές για την επιλογή της να καπνίζει.
Το στίγμα που αφορά στον καρκίνο του πνεύμονα περιθωριοποιεί τον ασθενή και αποτρέπει κάποιον από το να κάνει προληπτικό έλεγχο και πιθανόν να διαγνωστεί έγκαιρα και να ενημερωθεί για τις θεραπευτικές επιλογές που υπάρχουν.
Όπως με τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, κάποιος που νοσεί με καρκίνο του πνεύμονα θεωρείται (συν)υπεύθυνος για την αρρώστια του.
Όμως επειδή ο καρκίνος του τραχήλου αφορά κυρίως μικρές ηλικίες, το Κράτος δρομολόγησε την ένταξη του εμβολίου κατά των θηλοματοϊών στο Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών παιδιών. Γιατί όχι και την προληπτική αξονική τομογραφία χαμηλής δόσης ακτινοβολίας (LDCT) για τον καρκίνο του πνεύμονα;
«Θα την αντιμετωπίσω σαν να ήταν νέα» ήταν τα πρώτα λόγια του γιατρού.
Το στίγμα της ηλικίας είναι άλλος ένας παράγοντας που αποτρέπει κάποιον από την εξέτασή του, ενώ διαφοροποιεί δυστυχώς και την αντιμετώπισή του από το ιατρικό προσωπικό. Νέος ή ηλικιωμένος, ο κάθε ασθενής οφείλει να έχει ισότιμη αντιμετώπιση από το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και ίσες παροχές.
Μπορεί να μην ήταν νέα αλλά ήταν η μητέρα μου, δεν ήταν απλώς άλλος ένας ασθενής.
Την έλεγαν Άννα Μίκκελσεν και δεν ήταν μόνο καπνίστρια ούτε μόνο μια γυναίκα άνω των 70 ετών. Η μητέρα μου ήταν ένας άνθρωπος με τρομερή ενσυναίσθηση, κατανόηση και δοτικότητα προς τον συνάνθρωπο.
Ο θάνατός της αποτέλεσε αφορμή για 2 άτομα που την γνώριζαν πολύ καλά να κόψουν το κάπνισμα, καθώς υπήρξαν δεινοί καπνιστές για πάνω από 3 δεκαετίες και τώρα πια ξέρουν πως ο καρκίνος μπορεί να χτυπήσει την πόρτα του καθενός μας.
Το επόμενο βήμα είναι να ξεπεράσουν τον φόβο της εξέτασης, επειδή ξέρουν πως θα τους κατακρίνουν για την επιλογή τους να καπνίζουν τα προηγούμενα χρόνια.
Κάθε άνθρωπος είναι μια μοναδική οντότητα.
Ως τέτοια οφείλουμε ως κοινωνία να τον αντιμετωπίζουμε σε όλη την πορεία της ζωής του.
Ο στιγματισμός για την ηλικία του ή τις επιλογές του δεν έχει καμία θέση πλέον ανάμεσα μας.
23 Απριλίου 2023
